نخست ارتباط، سپس رهبري

نخست ارتباط، سپس رهبري
آيا بهتر است دوستمان بدارند يا از ما بترسند؟
يافته هاي روانشناسي نشان مي دهند كه دو عامل صميميت و قدرت بيش از ٩٠ درصد نوسان برداشت مثبت يا منفي ما نسبت به افراد پيرامون مان را تبيين مي كنند.كدام يك بهتر است؟ بيشتر رهبران، امروز بر قدرت، شايستگي و اعتبار خود در محيط كار تاكيد دارند؛ اما اين رويكرد اشتباه است. رهبراني كه قبل از ايجاد اعتماد، قدرت خود را به رخ مي كشند با خطر برانگيختن ترس و در نتيجه آن سوءرفتار مواجه مي شوند. در مطالعه اي كه بين ٥١٨٣٦ رهبر انجام شد فقط ٢٧ نفر آن ها از نظر محبوبيت در ربع آخر و از نظر اثربخشي كلي در ربع اول بودند: به عبارت ديگر احتمال آن كه يك مدير بسيار نامحبوب، مدير خوبي شناخته شود يك در دو هزار است. البته این به این معنا نیست که نسبت به خطاهای غیر قابل جبران کارمند خود بی تفاوت بوده و چشم پوشی کنید پیتر دراکر، استاد برجسته مدیریت، در کتاب «مدیر موثر» می نویسد: «این وظیفه مدیر است که هر فردی را (و به خصوص هر مدیری را) که همواره در اجرای موفقیت آمیز کارها با شکست روبرو می شود، بدون اغماض از کار برکنار کند.

این که اجازه داده شود چنین فردی بر سر کار بماند، موجب فساد دیگران می شود. این کار بی انصافی آشکار در حق کل سازمان است. این بی انصافی آشکار در حق زیردستان است که به خاطر بی کفایتی سرپرست خود از فرصت های موفقیت و کسب وجهه محروم شوند. گذشته از همه این ها، چنین کاری ستم بیهوده در حق خود فرد است. او می داند که بی کفایت است، چه این مطلب را بپذیرد یا نپذیرد.»

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
https://t.me/iranasnaf94